De  buren Europa en Afrika hebben elkaar nodig. Waarom?

In een definitief gemondialiseerde maatschappij heeft Europa alle voordeel bij een formeel/informeel geopolitiek blok ‘met’ buur Afrika
Europa  moet echter zo’n geopolitiek partnerschap met Afrika ‘verdienen’. Hoe?
​

Waarom?

1.       Als Europeanen nemen wij niet deel aan de handelsoorlog tussen China en Trump, maar wij delen wel in de brokken; in een definitief gemondialiseerde maatschappij met de heren Trump en Xi Jinping aan de knoppen kunnen Vlaanderen, Wallonië, Brussel, België en zelfs Europa het niet meer alleen aan;
2.       massale Europese industriële investeringen in Afrika dragen in belangrijke mate bij tot de creatie van een nieuw geopolitiek blok ‘Afrikaanse Unie - Europese Unie’; een machtig blok in staat om het voortouw te nemen in mondiaal overleg over vrijhandel, multilateralisme, mensenrechten, klimaat en ... migratie;
3.       de Afrikaanse demografie: enkel de lokale transformatie van de Afrikaanse bodemrijkdommen is in staat er meer kwaliteitsbanen te creëren dan de jaarlijkse bevolkingsaanwas en de illegale migratie en armoede in te dijken;
4.       de ‘sterkten‘van Afrika: het demografisch dividend, eeuwig hernieuwbare energiebronnen, landbouwgronden van de wereld, Afrikaanse KMO’s kunnen zich dankzij internetconnectiviteit inschakelen in internationale industriële waardeketens, diepe vijvers van eigen financiële middelen, ontluikende democratieën;
5.       de creatie van een nieuwe markt (25% van de actieve wereldbevolking) voor EU upscale producten en diensten; de transfer van banen naar Afrika creëert hoogwaardige banen in Europa;
6.       daarenboven is de kans reëel dat dankzij vrij massale investeringen van Westerse ondernemingen in de 10-15 stabiele Afrikaanse landen ook in naburige fragiele Centraal-Afrikaanse landen een mondige middenklasse, van binnen uit, maatschappelijk verantwoord politiek leiderschap afdwingt.. 

De unieke rol van solide, vrij grootschalige ondernemingen

-      Solide industriële ondernemingen (‘vlaggenschepen’) spelen in op de dringende vraag van de 10-15 behoorlijk stabiele Sub-Saharaanse landen (*) om ter plaatse, grootschalig de Afrikaanse bodemrijkdommen te transformeren tot competitieve producten voor de internationale markten. In tegenstelling tot een breed aanvaarde mening zijn het niet KMO’s en de kleine landbouw, maar gevestigde ondernemingen die in staat zijn om per jaar meer kwaliteitsbanen te creëren dan de demografische groei. Dit door op permanente basis geavanceerde bedrijfsprocessen en technologieën naar Afrika te transfereren.
-      Gevestigde ondernemingen hebben daarenboven de geloofwaardigheid en de middelen om zelf voor de financiering van hun industriële investering in te staan.

Hoe kan Europa een partnerschap 'met' Afrika ‘verdienen’, na 50 jaar ‘exploitatie’ en 50 jaar betuttelend ‘paternalisme’?

-      “Europese burgers en ondernemingen massaal laten kennis maken met het ‘andere’ Afrika”. Enkel de bewustmaking van het brede publiek van het ‘andere’, hoopgevend, ‘sterk’ Afrika, met overheid, academia en media als geloofwaardige katalysatoren, creëert een kritische massa van solide industriële for profit ondernemers die inpikken op de kansen geboden in Afrika.
-      Thema van de bewustmakingsessies ‘breed publiek’ van ‘de sterkten’ van Afrika: ‘Afrika is niet wat je denkt’, een totaal ander verhaal dan het dominante discours van goedmenende ‘do-gooders’, die duidelijk niet vertrouwd zijn met de nieuwe jonge hoger opgeleide kosmopolitische Afrikaanse middenklasse, die het heft in eigen handen wil en kan nemen.
-      Fondsenwervende ‘do-gooders’  versterken het ‘oude’ beeld van een armlastig Afrika. Een neveneffect van deze goedbedoelde acties is dat ondernemers wel ‘doneren’ maar niet ‘investeren’, ook niet in de 10-15 Afrikaanse landen met behoorlijk politiek leiderschap. In tegenstelling tot China, Indië, Turkije die wél overal in Afrika investeren en er een markt creëren voor ‘hun’ schoenen, ‘hun’ kledij, smartphones, airco’s, TV’s, frigo’s, hun hoge snelheidstreinen, ‘hun’ auto’s, enz.
-      Daarom een oproep dat EU-overheden het brede publiek én ondernemers bewust maken van het bestaan van een ‘ander’ Afrika, het Afrika van de 10-15 ‘stabiele’ landen (*), het Afrika van het opgeleid demografische dividend, van de eeuwig hernieuwbare energiebronnen, de akkergronden van de wereld en met diepe vijvers van eigen financiële middelen.
-      Getuigenissen van jonge Afrikaanse ingenieurs ‘mobiele migranten’, tijdelijk tewerkgesteld bij toonaangevende EU ondernemingen, doen gevestigde, solide ondernemers goesting krijgen om in Afrika te investeren.

Het fetisjisme van de omkadering van Afrikaanse starters

-        Het is in de praktijk, bij internationaal ervaren ondernemingen, ‘vlaggenschepen’ dat Afrikaanse partner-KMO’s of starters ‘de stiel’ leren, niet aan de universiteit, niet in een ‘pépinière d’entreprises’ of door omkadering van Westerse ‘experts’ (START-UP, LA FABRIQUE A REVES, LA GRANDE ILLUSION­_Alternatives Economiques, mars 2019). Afrikaanse autoriteiten en denktanken weten dat zich rond de vlaggenschepen snel kleinere wenbare KMO’s ontstaan dankzij de ervaringen en ideeën opgepikt bij de ervaren ondernemingen.       

(*) Benin, Botswana, Burkina Faso, Cabo Verde, Côte d'Ivoire, Gambia, Ghana, Kenya, Lesotho, Liberia, Malawi, Mali, Mauritius, Namibia, Nigeria, Senegal, Sierra Leone, South Africa,Tanzania, Uganda, Zambia (The Economist Intelligence Unit’s Democracy Index 2018)
​